کد مطلب:40702 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:51

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

چه نكاتي در سيره حضرت داود وجود دارد؟

يكم: حضرت داود (ع) واجد همه كمالهاي انساني و الهي كه براي عموم انبيا ياد شده، مي باشد. يعني آن حضرت از اوصاف نبوت عامّه برخوردار است، چنانكه همه اوصاف كمالي كه براي انبياي ابراهيمي (عليهم السلام)، يعني ذريّه صالح، محسن و عادِل حضرت ابراهيم خليل ثابت شده باشد، مانند امامت، براي داود (ع) نيز ثابت است.

دوم: گرچه همه انبياي ابراهيمي از فضايل ويژه برخوردارند، ليكن برخي از آنها، به لحاظ مقطع حساس تاريخ نبوت، سر سلسله پيامبران بعد از خود بوده اند، نظير حضرت داود (ع) كه بزرگ خاندان (آل داود) بوده و مؤسّس سلسله اي تازه است، چنانكه در سوره (سباء) چنين آمده است: (... اِعْمَلوُا الَ داودَ شُكْراً وَقَليلٌ مِنْ عِباديَ الشَكُور) سبأ/13.

سوم: گرچه همه انبيا داراي مقام خلافتند، ولي درباره برخي از آنها تصريح به خلافت شده نظير آنچه درباره حضرت داود وارد شده است: (يا داوُد اِنَّا جَعَلْناكَ خَليفةً في الْاَرْضِ فَاْحْكُم بَيْنَ الناسِ بِالْحَق) ص/26.

چهارم: برهان نبوت عامه اقتضا دارد كه پيامبران الهي، گذشته از تعليم كتاب و حكمت و تزكيه نفوس آدميان، موظّفند كه خار راه را بردارند، چنانكه آيات (وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبيّ قاتَل مَعَهُ ربِّيُون كَثير) آل عمران/146؛ (تَقْتُلون أَنْبياءَ اللهِ) بقره/91، (وَقَتْلِهمُ الْأَنْبياء بِغَيرَ حَق) نساء/155، (وَيَقْتُلونُ النَّبيين بِغَيْرِ حَقّ) آل عمران/21 شاهد بر آن است. گرچه ممكن است پيامبري در عصر رسالت يكي از انبياي بزرگ، مأموريت خبر، ارشاد و هدايت نداشته باشد واين براي آن است كه آن پيامبر بزرگ، رسالت تأسيس حكومت را داشته و مأمور جهاد و دفاع بوده است. خصيصه اي كه نصيب حضرت داود شد، حضور تنگاتنگ وي در صحنه نظامي و مباشرت به قتل جالوت بوده است كه قرآن كريم اين نبرد و ظفر را نقطه عطفي در تاريخ پر افتخار حضرت داود شمرده، مي فرمايد: (فَهَزَموهُم بِإِذْنِ اللهِ وَقَتَلَ داودَ جالوتَ وَاتاه اللهُ الْمُلكَ وَالْحِكْمة وَعَلَّمَهُ مِمّا يَشاء...) بقره/251.

پنجم: هنگام بازگويي داستان انبيا، ضمن آن كه نام حضرت داود صريحاً در سلك انبياي نام آور برده شد، از اعطاي زبور كه كتاب جذبه و نيايش و مناجات عبد و مولاست چند بار گفته شده: (وَاتَيْنَا داودَ زَبُوراً) نساء/163 و اسراء/55.

ششم: يكي از بهترين روشها براي دعوت به شكيبايي و پايمردي، يادآوري سيره مردان استوار و نستوه است. قرآن كريم در اين بخش، نام چند پيامبر را بازگو كرده و به رسول اكرم(ص) مي فرمايد: سيره آنان را به ياد بياور. يكي از آن معدود انبيا، حضرت داود(ع) است كه خداوند در اين باره چنين فرموده: (اِصْبِر عَلي ما يَقُولُونَ وَاَذْكُرْ عَبْدَنا داودَ ذَا الْأَيَدْ إِنَّه أَوّاب) ص/17.

هفتم: گرچه ظهور انبياء، غالباً در كسوت رحمت است، ولي گاهي به اقتضاي ضرورت، درجامه حشمت وغضب نيز ظهور مي كنند كه در اين حال مظهر قهر خداوند شده، كساني كه مورد بي مهري آنان قرار گرفتند مستحق عذاب الهي خواهند شد، چنانكه در سوره (مائده) چنين آمده است: (لُعِنَ الَذينَ كَفَرُوا مِنْ بَني اِسْرائيلَ عَلي لِسان داودَ وَعيسيَ ابنِ مَرْيَم ذلِكَ بِما عَصَوْا وَكانوا يَعْتَدُون) مائده/78.

هشتم: ساده زيستي داود و ارتزاق از دسترنج خويش مورد استناد حضرت علي (ع) واقع شده، مي فرمايد: (... فَلَقَد كانَ يَعْمَل سَفائِفَ الخَوصْ بِيَدهِ ...) (نهج البلاغه، خطبه 160.)؛ داود (ع) با دست خود از ليف خرما زنبيل مي بافت.... و از بهاي آن قرص نان جو تهيه مي كرد.

نهم: شب زنده داري حضرت داود مورد استشهاد حضرت علي (عليهما السلام) قرار گرفته است، چنان كه به نوف بكالي مي فرمايد: در چنين ساعتي داود ازخواب برخاست و گفت اين همان ساعتي است كه دعاي هيچ بنده اي بدون استجابت نخواهد بود، مگر چند نفر....) ( نهج البلاغه، حكمت 104.).

---

: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن ج 7 (سيرة پيامبران(ع) در قرآن)